- Muziek
- Muziek/afscheidsdienst
Ik ben niet bang om dood te gaan. Ik vind het wél jammer.
Jimi Hendrix - Manic Depression
Geen Flash
In juni en juli 2008 bracht Marja af en toe haar uitvaart ter sprake. (Zij - en niemand - had toen enig idee hoelang ze nog te leven had.) Heel belangrijk vond ze de muziek tijdens de afscheidsdienst. Daar moest in ieder geval opera bij zijn!
Maar Marja overwoog ook Manic Depression van Jimi Hendrix. Dat paste helemaal bij Marja's mening - die ze volhield tot het einde - dat "die andere ziekte veel erger was dan kanker". Ze doelde daarmee op haar manisch-depressiviteit ofwel bipolaire stoornis, die een groot deel van haar leven had verziekt.
Geen Flash
Starten/doorgaan
Volume regelen
Pauzeren/stoppen
Overslaan
Vorige
Ook ons beider lievelingsnummer Infected van Bad Religion stond op Marja's eerste lijstje. Voor Marja en mij was de versie van dinsdagavond 18 mei 2004 de gaafste - toen waren we in 013, waar Bad Religion speelde. Een indruk van een liveoptreden van Bad Religion krijg je met deze video van Infected op YouTube. (Er staat daar ook een akoestische versie.)
Geen Flash
In augustus bespraken we opnieuw, maar nu definitief, welke muziek er in het crematorium gedraaid zou worden. Uiteindelijk hield Marja van haar lijstje drie nummers over. Het waren héél verschillende stukken muziek, namelijk een aria van Maria Callas, filmmuziek van Philip Glass en "post-punk" van Joy Division.
Ebben! Ne andrò lontana
Come va l'eco pia campana,
Là fra la neve bianca;
Là fra le nubi d'ór;
Laddóve la speranza, la speranza
È rimpianto, è rimpianto, è dolor!
Ah well then! I shall go far away
Like the echo
of the pious church-bell goes away,
There somewhere in the white snow;
There amongst the clouds of gold,
There where hope, hope
Is regret, is regret, is sorrow!
Zie de Aria Database voor de volledige tekst.
Op Marja's lijstje stond: "Callas, ebben". Daar moest ik het mee doen. Had ik nou maar even op de 3 cd's gekeken die ik pas voor haar had gekocht, La Divina 1, 2 en 3. Of… gewoon op het cassettebandje dat ze al jaren van La Divina 1 had!
Gelukkig bleek dat Marja mij met 'callas' en 'ebben' de perfecte zoekopdracht had meegegeven. Meteen raak dus: de aria Ebben! Ne andrò lontana uit de opera La Wally (1892) van Alfredo Catalani, het derde nummer op de cd 'Maria Callas, La Divina 1'. Het is een ware tearjerker en daarom heb ik Ebben! in het crematorium niet als laatste laten draaien.
Koyaanisqatsi in Marja's
boekenkast
Het tweede stuk muziek in het crematorium was Cloudscape, een deel van de soundtrack van Koyaanisqatsi, Life out of Balance, een film van Godfrey Reggio. Het lijstje van Marja vermeldde slechts "Koyaanisqatsi", dus ik moest een stuk uitkiezen. Sommige vond ik wat 'zwaar' en pas op 4 december heb ik de knoop doorgehakt: het werd Cloudscape.
Marja vond Koyaanisqatsi een prachtige film én een prachtige plaat - ze had 'm dan ook in de kast staan. 'n Paar jaar geleden kwam Koyaanisqatsi ter sprake en Marja wilde de film graag nogmaals zien. Oké, downloaden die film en gezellig met z'n tweeën achter de monitor.
De eerste minuten dacht ik: oei, oei, alleen muziek en beelden van landschappen, da's vast 'saai'. Fout. De film past perfect bij de muziek van Glass (andersom, Baken) en is adembenemend. Cloudscape is het deel van de film met, eh… wolken en golven.
A Change of speed, a change of style
A change of scene, with no regrets
A chance to watch
admire the distance
Still occupied - though you forget
Different colours, different shades
Over each mistakes were made
I took the blame
Directionless, so plain to see
A loaded gun won't set you free
So you say
We'll share a drink and step outside
An angry voice and one who cried
We'll give you everything and more
The strain's too much,
can't take much more
Oh I've walked on water,
run through fire
Can't seem to feel it anymore
It was me - waiting for me
Hoping for something more
Me - see me in this time -
Hoping for something elseDoor mij leerde Marja bands als Bad Religion (punkrock) kennen - door Marja leerde ik Joy Division (post-punk) kennen. In december 2007 gingen we naar de juist uitgekomen film Control van Anton Corbijn, over Ian Curtis, de zanger van Joy Division.
New Dawn Fades, van het album Unknown Pleasures (1979) is een prachtig nummer. Mij bezorgt het, evenals Infected, in ieder geval telkens weer kippevel - sinds de afscheidsdienst al helemaal.
Op de "boodschappenlijst" die Marja me eind augustus 2008 meegaf (ze sprak toen moeizaam), stond niet: "New Dawn Fades". Marja kon niet op de titel komen. In plaats daarvan noteerde ze: "Joy Division" en daaronder, uit het hoofd, het tweede deel van de songtekst. New Dawn Fades is sombere, wanhopige poëzie, die je kunt opvatten als Ian Curtis' aankondiging van zijn zelfmoord in 1980.
Ian Curtis