Ik ben niet bang om dood te gaan. Ik vind het wél jammer.
[marja-hallo.mp3: fout]
'n Geliefde bezigheid van Marja en mij was fietsen. We verkenden telkens nieuwe gebieden rond Tilburg. Als we niet veel tijd hadden of wanneer het weerbericht twijfelachtig was, fietsten we gauw even naar Klein Tilburg. Daar was vlakbij de Gilzerbaan een heel speciaal aspergeveld. Eigenlijk was het er een van dertien in een dozijn, maar voor ons werd het een speciaal veld.
Marja en ik vonden het een fotogeniek veld, met z'n regelmaat en herhaling, met z'n merkwaardige en telkens wisselende bekleding. We namen er foto's van de omgeving, van de flora en van het aspergeveld zelf. Foto's van het veld namen we bij voorkeur vanaf een vast punt: een weipaaltje waarin ik een grote kerf had gemaakt.
Na verloop van tijd hadden we een enorme serie aspergevelden: steeds hetzelfde veld, maar altijd weer verrassend anders. We hebben er zoveel foto's gemaakt en ik heb er zulke mooie herinneringen aan, dat ik een aparte pagina wijd aan "ons aspergeveld".